Ravza’da Selam Yolculuğu

Ravza’da Selam Yolculuğu

Yeşil Kubbe’nin altında zaman susar, gönül konuşur…
Adımların, asırlar ötesinden gelen bir davete icabet eder.
Her taş, her gölge, her esinti sana “Edep” diye fısıldar.

Kalbini avuçlarında taşırsın, gözlerinden süzülen her damla selamın ilk hecesidir.
“Esselâmü aleyke yâ Resûlallâh” dediğinde, bir anda geçmişe yürürsün;
Ashâb’ın diz dize oturduğu günlere, çölde esen rüzgârın vahyin kokusunu taşıdığı saatlere…

O’na (S.A.V.) yaklaştığında, kelimeler küçülür, kalbin büyür.
Ve sana öğretilir ki: Selam yalnızca dilin değil, ömrün sadakat yemini olmalı.
Anlarsın ki O’na (S.A.V.) hürmet, yalnızca huzurda değil;
evinde, çarşıda, sofranda ve merhametinde yaşanmalıdır.

Ravza’nın gül kokusu, dudaklarına değil, ruhuna siner.
Sen ayrıldığında bile selamın hâlâ oradadır;
Yeşil Kubbe’nin gölgesinde, meleklerin dilinde, Rahmetin ortasında durur.

Ve bilirsin ki; O’na (S.A.V.) her selam, Rabbin katında muhafaza edilir.
Tıpkı sevgini, ümmetliğini, özlemini sakladığı gibi…

— Özer Akpınar
Araştırmacı-Tarihçi