Ravza 3

Ravza – 3
Ravza-i Mutahhara: Kalbin Secde Hâli

Ravza’ya girdiğinde kelimeler susar,
dilin bildiği bütün dualar bir anda çocuklaşır,
gözlerin yere bakar ama kalbin göklere kanatlanır.
Burası öyle bir mekândır ki,
dünyanın bütün telaşını geride bırakırsın;
Ravza-i Mutahhara’ya adım attığın an,
zamandan sıyrılıp ebediyete yürürsün.

Yeşil halının üzerinde ilerlerken,
ayağının altındaki her santimetre toprak senin için bir sır taşır.
Her bir adım, aslında yıllar öncesine uzanan bir kavuşmanın işareti gibidir.
Burada Resûlullah’ın nefesi dolanır hâlâ;
O’nun tebessümü, merhameti,
ümmetine olan sevdası kokar havada...

Kalbinle eğilirsin huzura, ama bedenin titrer.
Çünkü bilirsin ki, burası dünyada cennetten bir bahçe,
ilâhî sırrın açıldığı kapıdır.
Ravza-i Mutahhara, ümmetin yaralı yüreğine şifa olan huzurun ta kendisidir.

Ravza’da Sessizlik Konuşur

Ravza-i Mutahhara’da sessizlik bile kelimeye dönüşür,
içinden geçen her niyaz, sanki yanındaki bütün müminlerin kalbine dokunur.
Burada dualar toplu bir ilâhî senfoni gibidir;
her dil bir çiçek, her gözyaşı bir inci tanesi olur.

Gözlerin, Resûlullah’ın mübarek kabrinin hizasında nemlenirken,
O’na olan sevginin derinliğini hissedersin.
Fakat bu sevgi, aynı zamanda haşyetle karışık bir mahcubiyettir.
Çünkü O, ümmeti için geceler boyu dua etmiş, gözyaşı dökmüştür.
Sen ise, hayatının her anında O’nun yolunu hakkıyla yaşayabilmiş misin diye sorarsın kendine...

Ravza: Kalbe Düşen Nur

Ravza-i Mutahhara, gönülleri aydınlatan bir kandildir.
Orada aldığın her nefes,
yıllarca içinde taşıyacağın bir iman tazelenişidir.
Ravza’ya gelen bir mümin, sadece bir ziyaretçi değil;
aynı zamanda ruhunun eksik parçalarını bulan bir yolcudur.

Yeşil kubbenin gölgesinde anlarız ki,
Resûlullah’a olan sevgi sadece dilde değil, yaşayışta da olmalıdır.
Ravza’da yapılan her dua, insana bu hakikati hatırlatır:
O’nun (S.A.V.) emaneti olan bu ümmeti ayakta tutan şey
sadakat, vefa ve sabırdır.

Ravza’da Kalbin Fısıltısı

Ravza’dan ayrılırken,
geride bir parçanı bırakmış gibi olursun.
Gözlerin kubbeye, kalbin Ravza’ya takılı kalır.
Ama bilirsin ki, buradaki huzur seninle gelecektir.
Çünkü Ravza-i Mutahhara, aslında kalpte taşınan bir sırdır.

Bu yüzden Ravza’ya varan her yolcu, ayrıldıktan sonra bile oradadır.
Çünkü orada öğrenilen sevgi, sabır ve muhabbet
kalbin en derin köşesine işlenmiştir.
Ve her seher vakti,
kalbinde Ravza’nın serinliğiyle uyanırsın...

Özer Akpınar
Araştırmacı – Tarihçi