Mekke 2

Mekke – 2

"Ve Mekke Değişti"

Bir gün geldi, sessizlik içinde bir nida yükseldi Hira'nın kalbinden: "OKU!" Taşlar irkildi. Gece karardı, yıldızlar sustu, ama bir kelime konuştu ve çağ başladı. Kelâm indi toprağa, dağdan şehre, gökyüzünden kalplere... Mekke artık aynı değildi.

Kureyş'in taş avlularında yüzyıllardır dolaşan putlar, ticaretin parıltılı gözlerinde tanrılaştırılmış heykeller, birbirinin etrafında dönen çıkarlar... Hepsi yerinden sarsıldı. Çünkü şimdi biri vardı ki, Soy değil, Şan değil, Servet değil, Takva ile insanı yüceltiyordu.

Ve Bilâl'in sesi göğe yükseldi: "Ehad! Ehad!" Köle zincirlerini değil, tüm bir toplumun suskunluğunu kırıyordu. Söz artık şairlerin değil, göğün kelâmının ağırlığındaydı. Kur'an iniyordu; bir nizam, bir çağrı, bir isyan gibi:

• Zinhar aldatma!

• Zulmü yüceltme!

• Kızını diri gömme!

• Rızkı Allah'tan bil!

Ve her âyet, toplumun damarlarında asırlık putperestliğe karşı bir devrim gibiydi.

Kâbe eskiden bir tavaf merkeziydi; ama dönenlerin kalbi yoktu. Şimdi ise, kalpler dönüyordu Kâbe'ye... Putlar seyirlikti, ama artık secde eden alınlar vardı. O taş yapı, kutsallığın ticareti olmaktan çıktı, tevhidin merkezine dönüştü.

Kadınlar susan çiçeklerdi, artık konuşan cennetler oldular. Köleler yük değil, özgürlüğün hatırlatıcısıydı. Yetimler hor değil, rahmetin emaneti sayıldılar. Bir şehir gözlerini açtı. İçinde karanlığa alışmış gözler ise ışıktan kaçmaya başladı.

Mekke ağlıyordu aslında. Çünkü bildiği her şey yıkılıyordu: Kabile şerefi, Put ekonomisi, Ata adetleri, Soy üstünlüğü...

Yerine gelen şey ise, basitti ama kudretliydi: "La ilahe illallah" Tek Allah... Tek Rab... Tek Kıble... Ve eşit insanlar.

Direniş başladı: boykotlar, işkenceler, sürgünler ve kayıplar... Ama bir hakikat, ölmedi hiçbir hücumda...

Çünkü bu bir kelime savaşı değil, kalp savaşıydı. Ve o kalbi fethedenler, bir şehri değil, çağları değiştireceklerdi...

Ve Mekke, Hz. Muhammed’in (S.A.V.) nurlu sözleriyle yavaş yavaş değişti...

Artık şiirler göğe dönük yazılıyordu, Ticaret ahlakla, Yönetim adaletle, Kalpler Allah ile doluyordu.

Mekke değişti... Ama asıl değişen, Mekke’nin insanıydı.

Özer Akpınar
Araştırmacı – Tarihçi