Medine 1

Medine – 1
"Rahmetin Gölgesinde Bir Sükûn Şehri"

Gönüllerin kıblesi Kâbe’ye bakan gözler, bir de hasretle Medine’ye yönelir... Çünkü orada sadece bir şehir değil, bir kalbin adı saklıdır: Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V).

Mekke aşkın harlı ateşiyse, Medine aşkın yumuşak dokunuşudur. Orada her taş bir vefa nişanesidir; her rüzgâr, bir Salât-ı Selâm taşır semaya...

Ey Medine...
Sen hicretle gelen muhabbetin kucağı, sen Ensar’ın açtığı o rahmet sofrası, sen toprağında tevazuyu yeşerten nur şehri...

Burada ne kalabalıklar yorar insanı, ne de zamanın akışı. Zira sokaklarında yürüyen aslında geçmişe yürür, geleceğe erer. Bir gül bahçesi gibi siner ruhlara; sükûnetle konuşan yeşil kubbe gözleri yaşla doldurur.

Ey gönül!
Yolun Medine’ye düşerse, ayakkabılarını çıkar. Önce kalbinden... Kibirle değil, teslimiyetle gir bu şehre. Çünkü burası Sevgili’nin meskeni; burası Allah Resûlü’nün ebedî hicreti...

Ravza’ya yaklaştığında kalbin ürperir, dilin tutulur... Zira orası bir mezar değil, bir diriliş pınarıdır. Her selâm bir vuslat olur; her gözyaşı bir arınma...

Ve bil ki...
Medine’yi görmek bir ziyarettir,
Ama onu anlamak bir haldir.

O hal ki;
Seni nefsinden hicrete çağırır.
Seni Muhammedî ahlâkla donatır.
Seni, sen olmaktan çıkarır...
Ve seni O’na yakın eyler.

Özer Akpınar
Araştırmacı – Tarihçi