İhram – Hiçliğe Bürünmek

İhram – Hiçliğe Bürünmek

Vakit geldiğinde,
sırtındaki dünya yükünü indirirsin.
Ve soyunursun...
Ama elbiselerden değil sadece;

Sıyrılırsın egodan, unvandan, kimlikten.
İki beyaz örtüye sarınırsın,
sanki kefen...
Ama bu, bir doğumun habercisidir.

İhram; “BEN”i terk edip
“HİÇ”e varma hâlidir.

Orada herkes eşittir:
Zenginle yoksul, âlimle avam,
kadınla erkek...
Herkes aynı kumaşın içinde,
herkes aynı hiçlikte kaybolmuş.

Nefis susturulur ihramla.
Hayvanlar avlanmaz,
ağaçlar koparılmaz,
bir karıncaya bile ilişilmez.

Çünkü o anda,
sadece Rabbin huzurunda değil,
tüm varlığın nazarında bir misafirsin artık.

Nefsin gururunu örten her şey soyunur senden,
ve sen, sadece Kul olursun.
Belki ilk kez bu kadar yalın,
belki ilk kez bu kadar yakınsın...

Bu bir yolun başlangıcıdır.
Ve o yol,
benlikten geçer, Rahman’a çıkar...

Dr. Özer Akpınar
Araştırmacı – Tarihçi